نام فارسی: مشک دانه

نام علمی: Abelmoschus moschatus medik

نام انگلیسی: Muskmallow

نام فرانسوی: Muscatelline

نام عریی: حب المسک

خانواده: Malvaceae(پنیرک)

مشخصات گیاهشناسی:

گیاهی است علفی و یک ساله به ارتفاع یک تا دو متر دارای دمبرگ ها و ساقه ای کرک دار با مقطع ستاره ای می باشد. گیاهی است گرمسیری که شبیه گیاه پنیرک است. گل های آن درشت زرد یا سفید است. میوه آن کپسول، به طول 5 تا 8 سانتی متر کمابیش شبیه هرم 5 وجهی و پر از دانه های متعدد، بزرگ، کلیوی، فشرده، قهوه ای مایل به خاکستری به قطر حدود 3 میلی متر می باشد.

مهمترین ویزگی این گیاه این است که دارای دانه هایی می باشد که بوی قوی و مشک مانند و مزه روغنی هستند. میوه معطر بوده در بعضی از مناطق خاورمیانه به عنوان عطر مخلوط با قهوه مصرف می شود.

رویشگاه اصلی گیاه:

بومی آفریقا، هند، جاوه و آمریکای جنوبی است.

ترکیبات شیمیایی

آمبرتون، آمبرتولید، پالمیتیک اسید، فارنزول، لینئولیک اسید و فورفورال می باشد.

اثرات درمانی

– محرک و ضد نفخ می باشد.

– برای درمان مارگزیدگی، گرفتگی عضلات، ناراحتی های معده و روده ای کم اشتهایی و سردرد استفاده می شود.

– در چین از گرد ریشه آن ضمادی درست می کنند که برای جوش و کرک و تحلیل ورم ها مفید است.

– جوشانده ریشه و برگ گیاه را برای معالجه سوزاک و روماتیسم می خورند.

–  ریشه این گیاه برای معالجه ترشحات زیاد سوزاکی مهبل یا بلنورآ و برای ترشحات سفید رنگ مهبل یا لوکورآ به کار می رود.

– مشک دانه جهت برص مفيد میباشد و سيلان منى(خروج غير عادى اسپرم) را درمان میکند.

– آن را کمی بکوبید و با آرد برنج مخلوط کنید و بر پوست بمالید. برای معالجه عرق سوز شدگی پوست مفید است.

 

روش مصرف

از این گیاه جهت مصارف خوراکی و موضعی به صورت چای و تنتور استفاده می گردد. که 5 تا 10 قطره تنتور، یک قرص و 5 تا 10 گلبول یک تا 3 بار در روز استفاده شود.