نام فارسی : شیرین بیان
نام انگلیسی:Liquoricc

مشخصات گیاه شناسی:
شیرین بیان یک گیاه علفی می باشد به طول 10 تا 15 سانتی متر که گل آن به طول 1.5 سانتی متر است و رنگی مایل به ارغوانی دارد. میوه شیرین بیان هم که تعداد آن به 5 تا 6 عدد به رنگ قهوه ای می رسد.
این گیاه انواع گونه دارد که شامل:
1.اسپانیایی :که دارای میوه های صاف بدون کرک هستند
2.روسی:مزه شیرینی دارد و دارای برگ هایی چسبناک است.
3.ترکی: که ریشه های آن حدود 8سانتیمتر است.
4.ایرانی: که ضخیم ترین ریشه مخصوص این دسته می باشد.

مهمترین ویژگی ها
ریشه شیرین بیان به شکل استوانه هایی قطعه قطعه می شود و به مصرف دارویی می رسد.این ریشه ها بوی مخصوص به خود را دارند و مزه ای شیرین دارند.از این گیاه در گذشته تا به الان برای درمان معده استفاده شده است.در حال حاضر در اکثر داروهای سرفه برونشیت استفاده می شود.زیشه این گیاه در داروخانه ها به نام رگلیس مورد استفاده قرار می گیرد.در برخی داروخانه ها برای رفع طمع ناپسند دارو از شیرین بیان استفاده میکنند.
ترکیبات شیمیایی:
در ریشه این گیاه از
14 در صد گلوکر
2درصد ساکارز
20 تا 30 درصد آسیدون
2 تا 4درصد آسپاراژین
مواد آلبومینوئیدی
رزین

خواص درمانی:
-ضد سرطان
-ضد التهاب و ضد پلاکت
-آنتی اکسید
-ضد زخم
-اختلالات هورمونی و یائسگی
-ضد باکتری/ضد قارج/ضد ویروس
-مهار کردن ویروس های هپاتیت A
-زخم معده
-در طب سنتی از شیرین بیان برای درمان آپاندیس و یبوست و افزایش شیر ،ادرار استفاده می شود.
-در طب هندی برای درمان بیماری های زخم معده،سردرد،برونشیت،بیماری های چشم و گلو و به صورت خارجی جهت بهبود زخم ها استفاده می شود.
-در طب چینی برای بیماری های مربوط به گلو و سرفه و از کم شدن آب بدن از شیرین بیان استفاده می شود.
-در اسلام این گیاه برای گلو درد و نرم شدن قفسه سینه و از بین بردن تشنگی استفاده می شود.

مصرف:
به شکل های مختلف از شیرین بیان استفاده میشود مانند :ریشه آن ،خرد شده،پودر شده،دمنوش،و به صورت چای ضد ناراحتی های معده و چای های ملین
عوارض جانبی:
اگر در مدت زمان طولانی از شیرین بیان به صورت نا درست استفاده شود موجب مشکلات فشار خون ،کاهش پتاسیم و اختلالات قلبی در افراد می گردد.توصیه می شود که بیشتر از 6 هفته از این ماده استفاده نشود.